شناسایی افراد با سیگنال وایفای؛ گامی تازه در احراز هویت بدون تماس
تصور کنید وارد ساختمانی میشوید و در همان لحظه که دستتان را به سوی در میبرید، بدون لمس یا استفاده از کارت و رمز، در بهطور خودکار باز میشود.
راز این فناوری در سیگنالهای وایفای نهفته است؛ سیگنالهایی که میتوانند ویژگیهای منحصربهفرد کف دست شما را تشخیص دهند.
پژوهشگران مؤسسه فناوری هوانوردی برزیل (ITA) در مطالعهای نو نشان دادهاند که اطلاعات «حالت کانال وایفای» یا CSI قادر است تفاوتهای بسیار ظریف میان دستهای مختلف را ثبت کند. این دادهها نشان میدهند که سیگنال بیسیم در مسیر حرکت خود چگونه از اشیاء یا بدن انسان بازتاب مییابد و این الگوها میتوانند بهعنوان «اثر دست بیسیم» برای شناسایی افراد به کار روند.
در این پژوهش تمرکز بر شکل، اندازه و ساختار کف دست بوده است. تیم تحقیقاتی با استفاده از یک Raspberry Pi درون جعبهای آکریلیک، سامانهای آزمایشی ساخت که سیگنالهای وایفای را با توان ۱ dBm ارسال و دریافت میکرد. این توان پایین، تداخل محیطی را کاهش میداد تا تغییرات بسیار جزئی در سیگنال دقیقتر ثبت شوند.
در آزمایش، ۲۰ داوطلب (۱۰ مرد و ۱۰ زن) دست راست خود را بالای جعبه قرار دادند و سیستم نحوهی تغییر سیگنال توسط هر دست را ثبت کرد. سپس الگوریتمهای یادگیری ماشین با تحلیل دادههای بهدستآمده، الگوی مخصوص هر فرد را شناسایی کردند. هر شرکتکننده چندین بار اسکن شد تا دادههای کافی برای آموزش مدل جمعآوری شود.
چالشها و محدودیتها
با وجود نتایج دقیق در محیط کنترلشده، اجرای این فناوری در شرایط واقعی با چالشهایی روبهروست؛ کریستینا هولکا، مدیر اجرایی «اتحاد فناوری ایمن»، هشدار میدهد که دادههای CSI به تغییرات محیطی بسیار حساساند و حتی جابهجایی یک جسم یا حضور افراد در فضا میتواند دقت سیستم را مختل کند. دیوارهای فلزی یا بتنی، اجسام بزرگ و حتی تجهیزات بیسیم دیگر مانند (بلوتوث Zigbee) میتوانند نویزهایی ایجاد کنند که مدل را از محدودهی دقیق خود خارج سازد.
او همچنین به تفاوتهای سختافزاری اشاره میکند: تغییرات جزئی در ماژولهای وایفای یا کابلها میتواند باعث خطا در شناسایی شود. بنابراین برای تجاریسازی این فناوری، باید ملاحظات فنی دقیقتری در طراحی لحاظ شود.
گام به سوی کنترل دسترسی هوشمند
هدف نهایی این پروژه، ساخت سامانهای بدون تماس، ارزان و کممصرف برای کنترل دسترسی است.
از آنجا که تقریباً همهی ساختمانها زیرساخت وایفای دارند، این فناوری میتواند از همان تجهیزات برای احراز هویت نیز استفاده کند. در آزمایشها برای یکنواختی دادهها، شرکتکنندگان زیورآلات یا وسایل فلزی خود را کنار گذاشتند و فاصلهی میان دست و گیرنده نیز ثابت نگه داشته شد.
پژوهشگران در گام بعدی قصد دارند آزمایشها را در محیطهای واقعی، با گروههای بزرگتر و در بازههای زمانی طولانیتر انجام دهند.
استانداردسازی و اعتبارسنجی
هولکا تأکید میکند که برای پذیرش این فناوری در سطح رسمی، باید آزمونهای استاندارد بیومتریک انجام شود.
او پیشنهاد میکند نتایج مطابق با استانداردهای ISO/IEC 19795-1 و ISO/IEC 30107-3 در محیطهای گوناگون و با سختافزارهای مختلف بررسی شوند تا نرخ خطا و مقاومت در برابر حملات جعلی مشخص شود.
پیامدها برای مدیران امنیت اطلاعات
فناوری بیومتریک مبتنی بر وایفای میتواند در محیطهایی کاربردی باشد که نصب حسگرهای معمول (مانند اثرانگشت یا تشخیص چهره) دشوار است یا نگرانیهای حریم خصوصی وجود دارد.
برای مدیران امنیتی، این نوآوری نشانهی تولد نسلی تازه از سامانههای احراز هویت است که از ترکیب دادههای شبکهای و فیزیکی برای شناسایی افراد بهره میبرند.
هرچند هنوز جایگزین قطعی روشهای مرسوم نیست، اما مسیر آیندهی کنترل دسترسی را بهسوی احراز هویت از طریق امواج بیسیم هموار میکند.
منبع: مدادپرس
www.medadpress.ir